Column

Een aantal jaren beoefende ik atletiek op redelijk hoog niveau. Zo liep ik cross op NK’s en op het voorprogramma van het EK. Dat ik niet met mijn vriendinnen op stap kon, knaagde steeds meer aan me. Mijn spikes hing ik aan de wilgen. Maar mijn fanatisme ben ik niet kwijt.

(vrij naar Guus Meeuwis ft. Diggy Dex, Tabee)

Je was een prachtig jaar, 2017, ook jij verdient een column. Wat vliegt de tijd, alweer een jaar voorbij.

Een jaar waarin de huizenmarkt ging als een komeet. De huizen in de stad zijn enorm in trek. En in onze eigen regio gaat het ook helemaal niet gek.

Ik weet niet hoe het bij u is, maar wij zijn er thuis volop mee bezig. Welke bestemming wordt het, gaan we voor een groot zwembad of liever wat overzichtelijker, moet er een animatieteam zijn of kiezen we voor rust en gaan we met de auto of het vliegtuig? Heerlijk, vakantieplannen maken.

Op een avond, na een lange werkdag, zit ik thuis uitgeteld op de bank met een kop koffie. Nog een reclameblok en dan begint het journaal. Ondertussen blader ik gedachteloos door de krant. Plots hoor ik een echtpaar op tv vertellen over hoe makkelijk het is om je huis te verkopen. Zij heeft duidelijk de broek aan. De man heeft, zo vertelt hij lachend, alleen het bord in de tuin geplaatst. “Als je een vakantie kunt boeken, dan kun je dit ook”, zeggen ze tegen elkaar. 

U droomt er al jaren van. Een eigen boerderijtje. De mogelijkheid om uw groene vingers aan het werk te zetten, uw paard aan huis te houden en om u na het werk onder te dompelen in een gevoel van rust en ruimte. Eindelijk ziet u hét pand dat die droom kan waarmaken. Vol enthousiasme –niet té natuurlijk- belt u de verkopende makelaar en de volgende dag zit u al met hem aan de koffie. 

Lijstjes! Ik hou er van. De 10 mooiste doelpunten allertijden, de 25 gezelligste cafés van de gemeente Zundert of de 75 gekste uitspraken van Amerikaanse presidenten. Een lijstje is overzichtelijk en zorgt voor herkenning, geeft stof tot praten of je steekt er iets van op.

Stelt u zich voor: u rijdt met losse handen op de fiets. Door een keitje op de weg, draait het stuur plotseling dwars en u zwiept van uw zadel. Met een flinke smak belandt u op het asfalt om ietwat verdwaasd weer op te staan. Wat doet u daarna? 

Het is een geliefd onderwerp tijdens onze NVM-scholingsdagen: de sterke verhalen en de blunders van collega’s uit het land. . Iemand die een woning taxeert op het juiste huisnummer, maar in de verkeerde straat. Foutje! Een collega die met geïnteresseerde kopers een huis bezichtigt, waarvan de eigenaren op vakantie zijn treft in de slaapkamer dochter en vriend aan in een zeer innige positie. Oeps!

Eerder vertelde ik u enkele anekdotes uit mijn makelaarspraktijk. Daar reageerde u zo enthousiast op, dat ik graag nog een paar belevenissen met u deel. “Vaak komen we uit bij verdriet”, zei mijn collega, op mijn vraag naar verhalen die hem zijn bijgebleven. Dat is waar. Een scheiding, een overlijden of een faillissement zijn regelmatig aanleiding voor de verkoop van een woning of bedrijf.

“Vroeger was alles beter.”

“We hadden nog echte zomers, in de winter lag er sneeuw, we spraken oom agent niet tegen en de sperziebonen kwamen uit Nederland. Niets is van eeuwige waarde. “Door de oplevering van een appartementencomplex staan er nu maar liefst zestig woningen te koop in Rijsbergen. Maar dat zakt zo weer naar het normale peil van vijfentwintig woningen.“ Ik weet nog goed datTwan dat zei, toen ik bij hem kwam werken.

“Oh, dan verdien jij ze wel heel gemakkelijk!” riep de man met wie ik in gesprek raakte op een verjaardagsfeestje. Ik had hem net verteld dat ik makelaar ben van beroep. Hij lachte erbij en het gespreksonderwerp veranderde al snel naar wielrennen, maar toch bleef zijn uitspraak bij mij hangen.

Van achteren kijk je een koe in de kont

Van achteren kijk je een koe in de kont, zeggen ze in het oosten van ons land. Daarmee bedoelen ze dat het achteraf makkelijk praten is. Zo was ik er in 2009 van overtuigd dat de prijs vanlandbouwgrond niet meer ging stijgen. Ik kan nu zeggen: wat een misvatting.

Wie lang ergens woont, heeft veel spullen om zich heen.

Deze wijsheid kan zo op een tegeltje. Uw huis is uw thuis. De inrichting weerspiegelt zijn bewoners en door de jaren heen is de woning steeds meer eigen geworden. Souvenirs van vakantiereizen. Familiefoto’s op het dressoir. De caviakooi of de hondenmand. De muren in de vrolijke kleuren die u samen zorgvuldig hebt uitgekozen. Iedereen zijn eigen potjes en flesjes in de badkamer. Een kamer met kastenwanden. Praktisch, want dan heeft u veel ruimte over op de slaapkamers.

Als makelaar kom ik graag bij de mensen thuis. Ik bezichtig huizen met hen, adviseer ze over de vraagprijs of over het uit te brengen bod bij een aankoop. Dat zijn mijn werkzaamheden. Duidelijk toch? Of niet? Twee situaties van afgelopen week.

Veel mensen vinden het heerlijk. Surfen op Funda en bij anderen binnen kijken. Inspiratie opdoen voor je eigen interieur, gniffelen om het bruine jaren-70-bankstel en de lelijke gordijnen of je verbazen over hoeveel badkamers een woning kan hebben. Lekker gluren bij de buren.